Szín játék költészet
|
|
|
- Virág Bartané
- 8 évvel ezelőtt
- Látták:
Átírás
1 Szín játék költészet Tanulmányok a nyolcvanéves Kilián István tiszteletére Szerkeszte e Czibula Katalin Demeter Júlia Pintér Márta Zsuzsanna Partium Kiadó Protea Egyesület r e c i t i Budapest Nagyvárad 2013
2 A kötet megjelenését az OTKA számú programja, a Partiumi Keresztény Egyetem és a Lectio Kulturális Egyesület támoga a. A borító a Kilianus (Kolozsvár, 1767) című színlap felhasználásával készült Győri Egyházmegyei Kincstár és Könyvtár, Győr, G. XXIII Fotó: Medgyesy S. Norbert Szerkeszte e: Czibula Katalin, Demeter Júlia, Pintér Márta Zsuzsanna Könyvünk a Creative Commons Nevezd meg! Ne add el! Így add tovább! 2.5 Magyarország Licenc ( nc sa/2.5/hu/) feltételei szerint szabadon másolható, idézhető, sokszorosítható. Köteteink a reciti honlapjáról letölthetők. Éljen jogaival! Descrierea CIP a Bibliotecii Naţionale a României OMAGIU. Kilián István Szín játék költészet: tanulmányok a nyolcvanéves Kilián István tiszteletére / szerkeszte e: Czibula Katalin, Demeter Júlia, Pintér Márta Zsuzsanna. - Oradea: Partium; Budapesta: Protea Kulturális Egyesület, 2013 ISBN ; ISBN Ⅰ. Czibula, Katalin (ed.) Ⅱ. Demeter, Júlia (ed.) Ⅲ. Pintér, Márta Zsuzsanna (ed.) 008 ISBN ISBN Kiadja a Partium Kiadó, a Protea Kulturális Egyesület és a r e c i t i, az MTA BTK Irodalomtudományi Intézetének tartalomszolgáltató portálja Borítóterv: Bánffi-Benedek Andrea Tördelte: Hegedüs Béla
3 D Á Non nasci optimum (Plin. Nat. hist. VII 4.): Egy gnomikus toposz vándorútja* Stephano Kilian octogenario Nem születni a legnagyobb boldogság, de a második / Megszületve hamar megint / Visszasüllyedni ahonnan jö ünk. énekli a Kar Sophoklés utolsó, már csak a költő halála után négy évvel bemutato (Kr. e. 401) tragédiájában, az Oedipus Kolónosban harmadik stasimónjában.¹ Ez a nagy jövőjű gnóma, amely már a 6. századi elégikus, eognis egyik töredékében is költői megfogalmazást kapo,² nemcsak a thébai Oidipusnak tragédiák sorozatával, még a halála elő i utolsó óráit is megkeserítő tapasztalatokkal kísért életútjának a tanulságaként hangzik el, hanem az emberélet általános érvényű jellemzéseként. A születéssel kezdődő, majd az öregkorban tetőző, keservekkel teli életút képe egyben szívszorító búcsúja Sophoklésnak is, aki maga is megtapasztalta, amit a Kar a folytatásban énekel ( ): míg a legutolsó,/míg a lenéze, / Koldus, erőtlen, árva öregség / Eljön, az átkok elöntenek, és a / nyomorúság veled hál. Hérodotos A görög-perzsa háború című történeti munkájának egyik leghíresebb részletében, amikor Lydia királya, Kroisos arról faggatja a öld számos vidékét beutazó Solónt, hogy ki volt a legboldogabb ember, akivel valaha találkozo, a hét legbölcsebb egyikeként is számon tarto athéni második helyen Kleóbist és Bitónt nevezi meg.³ A testvérpár arról vált híressé, hogy amikor anyjukat, az argosi Héraion papnőjét az istennő ünnepén szekéren kelle a szentélybe vinni, de az ökrök nem érkeztek meg időben a legelőről, a fiúk magukat fogták igába és húzták a szekeret, így téve meg a 45 stadionnyi (kb. 8,3 km) utat. A büszke anya azt kérte az istennőtől, hogy fiainak a lehető legjobb sorsot ju assa. Az áldozati lakoma után a fiúk a templomban elszenderedtek, és soha többé nem ébredtek fel. Miként Hérodotos írja: a legszebb vég juto nekik osztályrészül. S az isten az ő személyes példájukkal muta a meg, hogy az embernek jobb meghalni, mint élni. * A tanulmány az OTKA K81619 pályázatának támogatásával, valamint a TÁMOP-4.2.2/B- 10/ jelű projekt részeként az Új Magyarország Fejlesztési Terv keretében az Európai Unió támogatásával, az Európai Szociális Alap társfinanszírozásával valósult meg. ¹ S, Oedipus Kolónosban , Babits Mihály fordítása = Szophoklész drámái, szerk., jegyz., utószó B Gábor, Bp., Osiris, 2004 (Osiris Klasszikusok). ² T frag ³ H, A görög-perzsa háború, ford., jegyz., utószó M Gyula, Bp., Európa, 1989, 1, 31,
4 Hérodotos tehát a tragédiaköltőhöz hasonlóan példáza á, paradigmává formálta az anekdotát. Sophoklés az egyes ember életéből vonta le az örök érvényű, keserű konklúziót, és adta meg annak gnomikus megfogalmazását, kiterjesztve annak érvényét minden ember életének egészére. Kleobis és Bitón története a Hérodotos-szövegben azonban illusztrációként funkcionál. Az istenség διέδεξέ = megmuta a, feltárta, világossá te e az életbölcsességet. Sophoklés művében a gnóma Oidipus iszonyatos sorsának a summázata, amely tökéletes példázata az emberélet keserves útjának: a csecsemőkor kiszolgáltato ságával kezdődő, majd a felnő korban folyton szaporodó szenvedéseknek, amelyek a megint csak kiszolgáltato öregkorban kulminálnak. Mindezt zárja le a halál, amely ezért tűnik fel megváltásként. Az ún. Kleobis és Bitón, Kr körül, Delphoi, Régészeti Múzeum Hérodotos történeti munkájában Kleobis és Bitón korai halála a gnóma illusztrációjaként tér vissza. Az i akat életükben és haláluk után is nagy tisztelet övezte, amelynek kifejezéseként az argosiak szobrot állíto ak nekik Delphoi szentélyében.⁴ Ebben a történetben visszájára fordul a gnóma sophoklési értelmezése: a korai halál nem megváltás a tragédiákkal teli éle ől, hanem jutalom: a közösség tiszteletét és az istenség jóindulatát kiváltó ⁴ H, 1, 31, 3: Az argosziak elkészíte ék és felajánlo ák szobrukat Delphoiban, mint a legkiválóbb férfiakét. 216
5 élet elismerése és a legnagyobb jutalomban részesítése, éspedig a jó te helyébe jót várj optimizmusával. Cicero Tusculumi eszmecsere című filozófiai traktátusának egyik fontos témája élet és halál össze üggésének megítélése, az ember viszonyulása a halálhoz. Ennek há erében az a narrátori szándék húzódik meg, hogy az ember megszabaduljon minda ól köztük a halálfélelemtől, amelyek akadályai a boldog életnek. Cicero szerint a boldog élet egyenlő a virtusszal, amely a lélek állandó, harmonikus állapota.⁵ Az öt könyvből álló fiktív párbeszéd első könyvében, a halál megvetéséről tarto beszéd zárásaképpen példák sorát idézi arról, hogy a halál az istenek adománya, az emberek istenektől kapo menedéke, ahová minél előbb megérkezünk, annál szerencsésebbek vagyunk.⁶ Az exemplumokat ugyancsak Kleobis és Bitón történetével kezdi, majd a delphoi Apollón templom építészeinek a történet sémáját tekintve hasonló esetével folytatja (az isten jutalma ez esetben is az örök álom), végül fordíto kronológia szerint haladva, Silénos és Midas király történetével zárja. Ebben a mítosz időtlenségébe vesző, ezért archetipikusnak tekinthető változatban Midas elfogta Silénost, aki a szabadulásáért cserébe megtaníto a a királyt az élet legnagyobb igazságára: docuisse regem non nasci homini longe optimum esse, proximum autem quam primum mori.⁷ Ez a gondolat még az ókeresztény Lactantius elmélkedésében is visszatér,⁸ éppen Ciceróra hivatkozva, azonban már ellenpéldaként: annak az exemplumaként, hogy még a legbölcsebb pogány gondolkodók is milyen tévesen vélekedtek ez esetben a halálról. A gondolat tehát, amely szerint az élet a legnagyobb büntetés, a halál megváltás, a legnagyobb boldogság pedig meg sem születni, már a történeti idő elő, a mítoszban megfogalmazódo (Silénos Midas). Gnomikus/szentenciózus megfogalmazása folyamatosan visszatérő toposza a görög-római irodalomnak a Kr. e. 6. századtól ( eognis) a klasszikus (Sophoklés) és késő klasszikus (Aristotelés) koron át, a római köztársaság (Cicero), majd császárság (Plutarchos) évszázadai után a kora kereszténységgel (Lactantius) bezárólag. A kontextus mindig más, amely azonban csupán árnyalja a bölcsesség tartalmát, annak lényegén nem változtat. A szöveghelyeknek az is közös vonása, hogy nem adnak magyarázatot arra, honnan e keserű tapasztalat. Miért írja ölül a sok keserűség az élet oly sok szépségét, oly annyira, hogy a gnóma minden kor emberének örökérvényű alapelvként mutatja fel az elutasító viszonyulást az élethez, és a boldog elfogadását, sőt kívánását a minél korábban érkező halálnak. Ebből a szempontból is különleges helyet foglal el a toposz irodalmi vándorútjának egy tudomásom szerint nem számon tarto, további előfordulása, amely az idősebb Plinius Naturalis historiája VII. könyvének 4. caputjában olvasható. A szövegkörnyezet, amely a vizsgált sententiával zárul, a következő: Az első hely joggal jut az embernek, mert a nagyszerű természet úgy tűnik minden mást érte teremte, ellenben ennek a nagy adományának kegyetlen ára ⁵ H László, Marcus Tullius Cicero. A szintézisteremtő, a latin nyelvű filozófia alapjainak megteremtője (Kr. e ). = M T C, Tusculumi eszmecsere, ford. V József, Bp., Allprint, 2004, ⁶ M T C, Tusculanae disputationes 1, ⁷ Tusc. 114: megtaníto a a királyt arra, hogy az embernek az a legjobb, ha meg sem születik, a második legjobb pedig, ha minél hamarabb meghal. = M T C, Tusculumi eszmecsere, ford. V József, Bp., Allprint, 2004, 69. A kijelentést P elbeszélése szerint (Moralia 115b-e) A is (frag. 44. Rose) Szilénosznak tulajdoníto a. ⁸ L C F L, Divinae institutiones (Isteni tanítások) 3, 19,
6 van. Oly annyira, hogy nem is lehet egyértelműen megítélni, vajon a természet az embernek inkább jó anyja, vagy rideg mostohaanyja volt-e. 2. Mindenekelő, valamennyi élőlény közül egyedül az embert ruházza fel mások tulajdonával. A többieket változatos módon befedte páncéllal, kéreggel, bőrrel, tüskével, bozontos szőrrel, kemény szőrrel, vékony szőrze el, pihével, tollaza al, pikkellyel, gyapjas bőrrel; a fatörzseket is megvédte olykor ke ős kéreggel a fagytól és a hőségtől. Csak az embert veti ki magából csupaszon és a puszta öldön a születése napján, hogy rögtön nyöszörögjön, sírjon, és oly sok élőlény közül egyedüliként könnyezzen, méghozzá mindezt mindjárt az élet kezdetének a legelején. Ezzel szemben, Herculesre, az a bizonyos korai csecsemő mosoly, még a legkorábbi sem jelenik meg senkinek az arcán a negyvenedik nap elő. 3. Ilyen kezde el lép ki az ember a fényre, és folytatja az életét minden testrészében azoknak a kötelékeknek a béklyójába zárva, amelyeket még a háziasíto vadállatok sem viselnek el. Tehát, miután szerencsésen világra jö, kezét-lábát összekötve, sírva fekszik az az élőlény, aki arra születe, hogy a többi ölö uralkodjon, és büntetésekkel kezdődik az élete csupán azért az egyetlen bűnért, hogy megszülete. Ó milyen esztelenek azok, akik ilyen kezdetek után azt gondolják, hogy büszkeségre szüle ek! 4. Az erő első megsejtése, az idő első adománya egy négylábúhoz teszi hasonlatossá. Mikor teszi meg az ember az első lépéseket? Mikor kezd beszélni? Mikor lesz elég erős a szája ahhoz, hogy megrágja az ételt? Milyen sokáig pulzál a feje teteje, jeleként annak, hogy valamennyi élőlény közö az ember a leggyengébb! Aztán o vannak a betegségek és a sokféle bajra kitalált orvosságok, de ezek hatását is rövid időn belül új betegségek győzik le! Továbbá a többi élőlény megérzi a természetében rejlő lehetőséget, az egyik a ürgeségét használja ki, a másik a gyors repülését, megint másik az úszni tudását: az ember semmit sem tud, csak ha megtanítják, sem beszélni, sem járni, sem enni. Röviden, a természetéből adódóan, saját magától nem képes semmire, csak sírni! Ezért sokan voltak, akik úgy vélekedtek, hogy legjobb meg sem születni, vagy a lehető leggyorsabban meghalni.⁹ A görög-római ókor az embert elsősorban a természet- és a morálfilozófia kontextusában értelmezte, miként Aristotelés és Lucretius. Az idősebb Plinius, akinek gondolkodásmódját ugyan áthato a a sztoikus filozófia,¹⁰ 37 könyvből álló enciklopédiájában, a Naturalis historiában az embert kozmológiai keretbe helyezte, és abban értelmezte. Plinius a Természet egészére (rerum natura) vonatkozó valamennyi ismeretet kívánta összefoglalni, azonban a kozmosz középpontjába és minden élőlény ölé az embert helyezte. Antropocentrikus világképe nemcsak verbális megfogalmazást kap a műben, hanem abban a narrátori szándékban is kifejezésre jut, amely szerint azért szükséges megismerni a természetet, hogy az ismeretek birtokában képesek legyünk felfedezni azt a célt és azt a módot, amire és ahogyan a gondoskodó természet eredendően hasznos adományait a legmegfelelőbben használhatjuk.¹¹ ⁹ Nat. hist. VII 1 4. A szerző fordítása. ¹⁰ Sandra C M, Filosofia e ideologia nella Naturalis Historia di Plinio = Aufstieg und Niedergang der Römischen Welt II , Berlin New York, 1992, ; G Tamás, Plinius etikai arculata és viszonya a római értékrendhez, AntTan XXXVII (1993) ; Mary B, Roman Nature. e ought of Pliny the Elder, Oxford, 1992, ¹¹ Nat. hist. praef. 3,
7 Plinius ember-felfogásának legrészletezőbb leírását enciklopédiájának VII. könyve tartalmazza, amelyet teljes egészében az emberről szóló ismereteknek szentelt. A VII. könyvet expressis verbis antropológiának először Heinrich Haeser nevezte orvostudományi munkájában (1875). Az antropológia fogalma, amely modern jelentésben Magnus Hundt 1501-ben megjelent Anthropologiumára vezethető vissza, abban a felfogásban alkalmazható a Naturalis historia VII. könyvére, ahogy Otho Casmann te e Psychologia anthropologica (1596) c. munkájában, amelyben az embernek nemcsak a fizikai, hanem a morális természetét is leírta.¹² Ebben a felfogásban tekinte Plinius is az emberre: biológiai, pszichológiai, tudományos, művészi és morális ado ságait, sajátosságait és teljesítményeit egyaránt összegzi a VII. könyvben, amelyet gyakran alkalmazo narrációs technikával a fenti moralizáló eszmefu atással vezet be. A szöveg alapgondolata az ember és az emberélet ambivalenciája. A narratíva, amely nemcsak konkludál a vizsgált toposzban, hanem további toposzokból építkezik, ezt tematizálja. Plinius szóhasználatában a sztoikus természetfilozófiától áthato gondolkodásmódja képeződik le, amelyben a Természet (natura) előrelátó gondoskodása (providencia) a benne élő lényekről, a gyermekeiről gondoskodó anya metaforájában kap megfogalmazást. Ugyanez a kép tér vissza a Naturalis historia végén is, ahol a Természetet minden dolog szülőjeként (parens rerum omnium Natura)¹³ aposztrofálja. A kép az emberről, aki az élőlények közül egyedüliként jön a világra meztelenül és ezáltal védtelenül, Platón¹⁴ óta visszatérő toposza az antik irodalomnak. Pliniusi megfogalmazásának bár más kontextusban szinte szó szerinti előzménye Cicerónál olvasható:¹⁵ Közülük egyeseket bőr fed, másokat bozontos bunda, a harmadikon meg tüskék meredeznek; pehely borít némelyeket, míg másokat pikkely takar; egyeseket szarv fegyverez öl, mások meg szárnnyal menekülnek. Legszebb megfogalmazását Lucretiusnál találjuk: S i van a kis gyerek is, mint kit kivete a kegyetlen / Hullám, csórén fekszik a öldön, nincs szava, nem tud / Mit sem tenni magával, amint kisegélte a fényre / Kínok közben a természet keze anyja hasából, / S bús sírással tölt el mindent, mint akinek még / Sok gonoszat kell elszenvednie élete sorján. ¹⁶ A csecsemő kiszolgáltato ságát tovább fokozó kötelék és béklyó részben konkrét utalás a pólyára, ami fizikailag köti gúzsba, részben metaforikus megfogalmazása az újszülö ember magatehetetlenségének. A minimális életképesség a felnövekedés első állomásait is jellemzi. Az ember lassan halad előre a fejlődés útján, a többi élőlénnyel ellentétben nem ismeri fel a vele születe képességeiben rejlő lehetőségeit, önállóan nem képes semmire sem, csak tanulással. A gondolatmenet az ember és a többi élőlény, az újszülö és a felnő ember, a csecsemő gúzsba kötö sége, kiszolgáltato sága és a felnő ember uralkodásra rendeltete ¹² Heinrich S, Zur Anthropologie des Plinius = C. P S. Ä., Naturkunde, hrsg. und übersetzt von Roderich K Gerhard W, Artemis & Winkler, Zürich/Düsseldorf, 1996, ¹³ Nat. hist. XXXVII 205. ¹⁴ P, Prótagoras 321 c ¹⁵ M T C, Az istenek természete, ford. és jegyz. H László, utószó H István, Bp., Helikon, 1985, II 121. ¹⁶ T L C, A természetről, ford., bev., jegyz. T Béla, Debrecen, Al öldi Magvető, 1957, V Ugyanerről l. még C, Az állam III 1; S, ad Marciam XI
8 szerepe (itaque feliciter natus iacet manibus pedibusque devinctis, flens animal imperaturum) közö feszülő oppozícióra épül. Így, retorikai képze ségét is megcsillantva teszi Plinius plasztikussá az ember természe ől kijelölt helyének és az abban rejlő lehetőségének, alávete ség és uralkodásra rendeltete ség paradoxonját,¹⁷ amely ebben a kontextusban kiterjed a Természetre is: a felnő gyermekéről egyébként minden tekintetben gondoskodó anya mostohaként bánik újszülö ével. Mindebből következik nem Plinius saját, hanem mások véleményeként idéze konklúziója: Multi extitere, qui non nasci optimum censerent aut quam ocissime aboleri.¹⁸ Plinius antropológiájának számos témaköre, amelyek a születéstől a halálig ívelő fiziológiai ismereteket tartalmazzák,¹⁹ az ember esendőségére hívják fel a figyelmet. Ez azonban mindig a fizikai szenvedésekkel és a betegségekkel össze üggésben fogalmazódik meg,²⁰ miként i a VII. könyv bevezetőjében is. Ugyanakkor nagy figyelmet szentel a hasznos emberi tulajdonságoknak, mint a rendkívüli tűrőképesség vagy az emlékezőtehetség, amely az ember életében a legfőbb jó (necessarium maxime vitae bonum).²¹ A sajátosan emberi tulajdonságok javarésze azonban nem fiziológiai, hanem morális. Plinius zökkenőmentesen tér át a memoria taglalása után olyan értékeknek a bemutatására, mint a virtus, fortitudo, pietas, ingenium, ars.²² A katonai erény, a bátorság, az istenek és az ősök tisztelete, a művészi tehetség és a tudományos teljesítmény, amely a közjót szolgálja, olyan értékrendet alkot, amely a civis Romanusnak, így Pliniusnak is a sajátja volt. A VII. könyv plasztikus képet ad az ember kulturális fejlődéséről is.²³ Részletesen tudósít olyan találmányokról és felfedezésekről, mint az írás és a zene, a költészet és a retorika, az orvostudomány, az építészet és a festészet, a öldművelés, a kereskedelem, a hajózás, a hadművészet. A teremte és a teremtő ember, aki alkotó képességgel és határozo morális értékrenddel rendelkezik valójában ez tematizálódik a VII. könyvben. A sokoldalú tehetség, a képességek és teljesítmények gazdagsága, párosulva a szilárd morális tartással ebben összegezhető a VII. könyv emberképe. Plinius realista, aki tisztában volt az ember fiziológiai gyengéivel és fizikai esendőségével, sőt az egész élet, még a legkiválóbbak életútjának is, Ianus-arcúságával.²⁴ Mégis, az ember arra rendeltete, hogy a kozmosz ura legyen (animal ceteris imperaturum),²⁵ miként ezt a VII. könyv legelején ki is jelenti: Principium iure tribuetur homini, cuius causa videtur cuncta alia genuisse natura magna.²⁶ ¹⁷ Erről részletesebben a VII. könyv egészével össze üggésben: Mary B, e Elder Pliny on the Human Animal. Natural History, Book 7, Oxford, 2005, ¹⁸ Nat. hist. VII 4: Sokan voltak, akik úgy vélekedtek, hogy a legjobb dolog nem megszületni, vagy a lehető leggyorsabban meghalni. ¹⁹ Nat. hist. VII ²⁰ B, i. m. (2005) 113. ²¹ Nat. hist VII 88. ²² Nat. hist VII ²³ Nat. hist VII ²⁴ Ennek számos példáját megmutatja a Nat. hist.-ban. L. D Ágnes, Plinius Természetrajza. Anekdotikus narráció és enciklopédikus gondolkodás, Bp., Gondolat, 2012, ²⁵ Nat. hist. VII 3. ²⁶ Nat. hist. VII
9 A toposz vándorútján ezért foglal el különleges helyet a Naturalis historia VII. könyve. A többi auctor kijelentésével ellentétben egyedül Plinius keres, és talál nem egyedi esetek alapján ado magyarázatot a bölcsesség tartalmára, amelyet az emberélet kezdeti kiszolgáltato ságában és fizikai esendőségében határoz meg. Továbbá a gondolatot nem terjeszti ki az emberélet egészére, hanem csak a kezdeti szakaszára korlátozza. A VII. könyv egészének kontextusában szemlélve pedig, a kijelentés végül is súlytalanná válik, mert az antropológiai szöveg egészének a hangsúlya nem a szenvedésekre, hanem a kiteljesedésre helyeződik át. Azokra az ado ságokra, amelyekkel a Természet csak az embert ajándékozta meg a Föld valamennyi élőlénye közö : az eszességre, a megszerze és mindig gyarapodó tudásra, és a morális értékekre. Ezért egyedül Plinius nem azonosul a sententiában megfogalmazódó gondola al, csupán retorikai eszközként alkalmazza. Mások véleményeként idézi fel, hogy annál élesebb, ezáltal hatásosabb legyen a szembeállítás, és így még plasztikusabban mutatkozzon meg a maga meglátása: életigenlő világképe, amelyben az embert a tudása, a tehetsége és a moralitása emeli ki a többi élőlény közül, és teszi a kozmosz urává. 221
ó Ü ó í ó ó É ä í ą ľ ĺ Ł ő ü ő ó ó ó í ó ó ő ő ö ö ó ő ó ő ö ó ú ő Ü ó ő ü ó ő ö ö ő í ö ó ő ö ó Ü ő ĺ ő ó Ü ü ó ö Ü ó ó ő Ü ó ó í ó ú ű ö ü ó ő ü ő Ĺ ú í ö ü í Ü ő í Ü ó í ó Ü ü í ü ó í őń Ü ń í ü ó
ű ű ű É Ü ű ű ű Ö Ü Ö ű Ö Ú Ö ű ű ű Á ű ű Á É ű Ú ű Ó ű É Ó É ű ű É ű ű ű Á ű ű ű ű Ö Ö É Ú Í ű Ó ű Ö ű Ö Ö Ö Ö Ö ű ű ű ű ű Ö É É Á Á É Ö Ö É Ú Á ű Ö ű ű ű ű ű ű ű ű ű ű ű ű ű ű ű ű ű ű ű ű É ű Ő ű Á ű
ű Ó ú ú ú ú ú Ö Ö ú Á Ú ű ú ú Ú É ú ú Ö Ö Ű ú ú ú ű ú É ű ú É ú ú ú ű ű ű ú ű ú ű ú ű ű ú ű ű ú ú Á ú É ű ú ú ű ú Ü ű ú ú ű ű ú ú ú ú Ö Ö Ú ú ú ú ú ú ú ú ű É ú ú ú ű ú ú ű ú ú ú É Í ú ű ú ú ú ú ű ű É ú
Á Á ó ó ő ó ü ó ó ó ó ó ő ó Á ó Í Í ő ő É Á ó ó ó ó Á ő É ó ő ő ő ő ü ó ő Ö Ö Ö ő ó ő ó ő ő ő ú ő Á Ö É ó ó ő ó Á ő ó ő ő ő ő ó Ö ú ú ú ű ó ó ő ó ú ú ő ó ü ó ó Ö ú ű ó ű ü ű ü ű ű ü ű ü Ö ó ő ó ú ő ó ó
Á Ú ő ú Ö ó ó ó ő ő ó Ö ő ú ó Ö ú ú ó Ü ú ó ó ó ó ű ó ó Í ú ő É É ő ő ű Ü ő ú ó ő ó ú ú ó ó ó Ö ú ő ú ő ú ő Ö ő Ü ő ó ó ó Ö ú ő ó ó Í Á É É É Á Á É É ó ú ó ő ó ó ó ó Ó ó ű ő ű ó É ú ó Ö ő ú ó Á É Á Í ó
ő ú ú ú ú ő É Á Ő ú ő ű ő ő ü ú Ö É É Á Á Á Á ú ő ü ú ő Ö ú ú Á Á Á ő ü É Á Á ú Ö Ö É É ü Á É Á Ü É Ö Á Á Á Á Ó É Ó Á Á É É É Ü Ö Ú É ú Á É É ü ú Ö Ú É É Ő Ó Ó Ö Ó ú Ő ű ú Ő ű ő ő ú Ö ű ő ő ű É Ő É ű Ü
Á Á Ö Á Ó Ü ü Á Ó Á Á Á ú É É É É É É Á Á Ó Á Ó Ó Á Ö Ó Á Ó Á Á Ó Á Ú Ö Ö Á Ö Á Á Á É Á Á Á Á Á Á Á Á É Ó É Á Ó É Ó Á Ó É Ó É Á Ó Ö Ö Á Ó ö ö ú Ö Á É Ó Ú Á Á Ú Ó Ó Ó Á Á Á Á Ú Á É Á Á ö Á Í Á Á É Í
ú ű Í Í Ó ú ú ú ú Í ú ú ú ú ú ú Í ú ú ú ú ú ű Í ű ú ú ú Í ú ú ú É Ó Á Á Á É Á Á Á ú ű Á Á Á É ú É Á ű Á ű Á Á Á Á Á ú ú Á ú É Á É ű ű ú ű ú ű Í ű ú ú ú É Í É Í ú ú ű ú Í ú Í ű ű ú ű Í ú ú ú ú ű ú ú ú ű
ö É ú Á Á Á Á Á É ü É É Á É ö Ő Ó Á Ő Ó Ó Í Ó Á ö Á Á Á Á Á É ÁÉ Á Á Á É É Ú É Á Á Á É É Á Á Á Ö Ö É É É É É É ú Á É É Ó Á Ó Í Ó Á Á Á ú Á ö É É É É É ő Á Ú Í É Á ö Á É Í É Ő Ó Ó Á É Í Á É É ö É Á Ő Ó
Í ö Í ú Ú ö É Ú É Í Ó Ó ö ö ö Ö ú ú ú É Í É Í Ó Ú ö ö Ú É Í Ö ú ö ú ú Ö ú ű Í Ó ú Í ú Í Á É Í Ó Ö ö ú Ú Ö ö Ú É Í Ó É Í ú ű Í Í öé ö Í Í ú ú ű ö Í ú ű ö ú É ű ú ú Á ú Ö ú ú ö ö ú ű ú ö ö ö ö ú ű ú ö ú
Á Ő É ú ó ő ó ó ó ü ő ö ű ő É ü ö ö ő ű ü ő Á Ő É ö ó ú ó ő ó ö ú ó ú ó ő ó ö ő ó Ü ő ö ó ő Ü ő ü ö ö Ü ö ö Ő É É ó ö ő ö ó ü ö ö ű ő ú ó ő ó ó ó ő ő ó ó ö ó ó ó Ö ü ő ó ó ó ö ö ö ő ú ó ő ó ó ó ü ó ö ű
Á Á É ó ú ó ő ö ü ő ó ó ö ö ö ő ó ó ó ő ö ü ő ó É Á ő ó ö É ó ú ö ű ú ó ú ö ő ó ú ó ó ó ó ú Ú ő ú ó ü ó ü É ő ő ő Ö ő ö Á ó ö ó ö ó ö ó Á ő ö Í ó ő ó ó ó ő ő ó ü ó ó ó ö ö ó ö Á ü ú ó ő ő ó ó ü ó É Ö Á
ú ö Á ö Á Á ő ö ö ő ö ő ű ő ü ú ö ő ő ú ö ö ő ű ő ü Ó ö ö ü ö ú ö ü ü ü ő ö ö ú ü É ő ö ő ő ö ű ú Ü ő ő Á É ő ű Ü ő ő Ű ö ő ű ő ü ű ö ü ö ő ő ő ő ő ö ü ü ő ü ö ö ő ü ö ö ő ö ő ö ö ü ö ü ő ö ő ü ö ö ő ü
í Í Ő í Ü ó ó Ó ó Ó Ó Ó ó Ó Á Ó Ü í í ó í Ó Ü í Ó Ó í ó ó ő ő í Ó í Í í Ő í ó í Ó ö ó ó Ö ó ó Á Á ó Á ó É ő í í ő í Í í í í í ó ó ó í Ó Á ö Ö í í É Ő Á ó Á Á É Í É ó í ő í ő Ó ó ó í ó ő ó ó í ó ő Ó ő í
É ü Ó É É ö É Á Ó Á É É ö É ü ü ű ö ű ö Á Á ö ő Á ő Á Á Ó ü ö ö ő ű ú ú ő ő ú ú ö ö ű ő ú ü ü ö Ó Á ö ü ö ö ü ő őü ö ö ö ő ű ő ö ö ő ő ö ú ö ö ö ú ö ú ű ö ő ö ö ö Ó ö ö ü ö ö ü ö Í ö ö ö ő ű ú ú ő ő ú
Á Í Á ü É ó ü ÍÉ ó ü ü ó Á ü ó ö ö ó ú ü ü É ú ü ó ó ó ü ü ü É ó ö ö ö ú ü ü ü ö ö ö É É ú ó ö ó ó ő É ö ö ó ó ú ü ó ó Á É ó ó ü ó É ó ó ü ó ó ó ó óű Á ü óű ú ü ú ü ü ú ü ú ü ú ü ö ü ü ó ó ü ó ó ű ü ü
á á Á Á É É ÉÉ ú í Á Á É ö É Á Á á á é á é á Ű é á á é ő á á á é ú ő ő é á ó é é á í á ó á é ő é á á á é ó í á á ü é é á é á á é á á ó é é ö é Ü Ö Ö á á é é í é ú á ö é ö é é á á é á á é é ő á ő ő á é
í á í ö ö ö é ú é ö é ö ü é ö é é é á é á ü á ó á é Íí ő ő é ü é á á á ó ó ú ö é áíű ő ő é ö ó é í é é é á á é í á á ó é á ó é ü á é é Í í é ü ő ő é á é ü ú ó á é ű ő é ő ő ö ű ő ő á á á á í é é é á á
ő ő ű ú ő ü ü ü ü ü ü ő ő ü ü ü ü ű ü ü ő ő ő ő ő ű ú ű ű ő ő ő ő Á ü É ő Ö Ö Ö Á Í Á ő ő ő ő É ő ő ú ú ú ő Á Ö ő ő ő ű ú ű ü ű ő ő ő ő ő ő ő ő ő ő ő ő É ü ú ü Ö ő ú ű ű ő ő ő É ü ű ő ő ő ű ú ü ű ő ő ő
ő ő ű ú ü ő ü ü ü ü ő ü Ú Í Á Ó É ü ü ü ő ő ő ő ü ú ő ű ő ő ú ú Á ú É ű ő ő ő ő Á ü É ő Ö Á ő ő ő ő É ő ő ú ú ú ő Á Ö ő ő ő ű ő ú ú Á É ű ő ő ő ő ő ő ő ő ő ő ő É Í ü ű ő ü Ö ő ú ű ű ő ő É ü ű ő ű ő ú ú
Í ű é ó ú Á ö ő ö é é é á é é ó ú ő ö é ó é á é é é é é é é ó á É É ü ő é é ó á á í á ó á é á ó á é é ü ó é ü ö ó ú ö é ö á ű á í é é é ü é é é ö á á á é ó é é ü á ü á á ú á á á á é é é é ü é é é ó é á
Ú Á É í ő í ó ó ó í ö í ö ö ö í ö ö ö ö ö Ú ö ó ö ö ö í ö í ő ö í í ő ö ú ö ó ö í Á í ó ő ú í ő ő ú í í ó ő í ó ó í í ő ó ó ó ő ó ó ő ü í ü ó ü ő ó ő ó ü í ó í ő É ö ö ö ő ü ő óí ö ű ö ü ó ö ö ő í ó í
Í ö ö É Í ö ú ú Í ö Ö ú ö ú ú Ú ö ú Ö ú ú ú ú ú Ó ö ö ú ú ú Á ú Á ú ö Ú ö Ó ú Ú ö ö ö ú ö ö Á Í ö ö ú ö Í ö ö ö ö É ö ű ö Í ö ö ű ö É Á ö ö ö ö ú Í ö ö ú ö ö ú É Á Í ú ö ö ö ö Í Í ú Í Í Í É Í ű Í Í Í Í
ó Á Á É ó ó ó ó ű ó ó ú ó ó ú ü ó ó ó ü ó ó ó ó ó ó ü Í ű ó ű ú ü ű ó É ó ű ó ó ű ó ü ű ó ó ü ü ó ó ó ó Í ü ó ó ü ó ű ú ó ó ó ü ó ü ú ű ó ú Í Ú ű Í Ö ó Á Á Á Á É Á Á Á É ó ó ó ó ú ó ó ü ü ó ü ó ó ó ó ó
Á Á Á Ó ő ő ő í ő ö í ő ő ó í ó í ö ú ű í ó í ö ö őí ö ö ó í ő Á Á ö ö ű ö ö ö ö ö í ö ő ő ö ö í ő ö Ö Ú É Á őí í ö ö ö ö ö ő ö ő ő Ó ú ö ö ó Á ö ö ö í ö í ö í ű ö ö ű ö É ö ú ö í ö ú ű ö ű ö ö ő ű Ö ő
ő Á Á Á ő ó Á Ö É Ö Á Á É Ó Á É É ó ő ü ő ü ő ő ó ó ő ó ó ő ó ő ő Ö ü ó ú ó ő Ö ő ü ó ő ő ú ó ő ü ő ő ü ü ő ő ő ő ő ő ő ü ü ó ó ő ü ő ő ü ü ő ü ó ő ó ü ü ő ú ü ő ü ü ő ő ü ó ő ü ó ó ő ü ú ő ó ő ü ó ú ő
Ü ú ő ó ö Ö ó ó ő Ö ú ő ö ó ő ó ö ö ú ó ő ö ö ő ő ö ó ú ő ö ö ő ó ö ó ö ö ö ó ó ö ó ó ú ú ö ő ú ö ó ó ó ö ö ö ö ú ö Ü Á ú ő É ó ő ö ú ő ő ő ú Ö ú ó ó ó ó ú ő ó ö ő ó Ü ú ő ő ö Ü ó ő ó Á Á Ü ő ö ö Ü ö ö
Ó Ú Ö É Ö Á Ú Ó É Ö É É Ö Á Á É ö ü ö í ö ö ő ó ö ö ő ő ö ó ö ű ő ő ö ö ű ö í ő í ű ö ü ű ö ó ö í ó í ű ó ű ö ő Á Á í ú ő ö ö í ó ú ó ú ó ú ó ú ó í ó í í ó ö ö Ö í ó ő ú ő ó ú Ö ű ő ö ö Á Á Ó ó í ó ó ö
Ó É Í ű ö ö ű í ö ö ö ö ö ö ö í ö ú ö í í ö í í í í ű ö í ö í ú Á Í Ó Á í ö ö ö ö ö ú Ú ö í í í ö ű ö ú ö Ú É É ö ú ö ö ú í í ú ú í ú ú í É ö É ö ú ú ú ö ú ö ú í É ö ö ö ö ö ö ú ö ö ú ú Á í ú ö Í ö í ö
ó Ö ü Ö ü í ó ó ü í ó í í í ó í ú ú í í ó í Ú ü í ü Á ü í ú ó ó ó ó ü ü ü Ö í Ü í ü É ó ü ó í í ó í í ú ó ü ó í ó í ü É í í ü ü Ö í Ö ü ó í ó ó ó Á ó ü í Á ó ú ú ú ó ó í ü ü Ö Ö ü Ó í í í ó ó ó ü í ó ú
Á Ö É Ö Á É Ü É é ü é é ö é ö é ö é é é ö Í ó ó ó ö ü é ó ó ó é ó ó ó é ö é é é ó é é é ö Í ó ú Íü é ö é é é ö ö ö é é ü é é ö é é ó ü é ó ú é ü é ü é ó ó ó é é é ö é é ó ó é ü ó é é ö é é é é Í ó ó Í
Ö Ú Á É É Í Á Ü Á É Ö Ö ő Ö Ö Ö É Ó Ö Ö Ó Ö Ö Ö Á Ű É É Ó Ó Ó Ö Ó ő Í ő Ó Ö Ö Ö Í Ö Ú Ó Ó Ó Ö Ö Ó Ó Í Í ö ú ö ű ö Á ö Í ő Á ö ü ö ö ü ö ü ö Ú ö Ö Ö Ö ő ő ő Ó ő ö Ö ÍÍ Ö Í Ö Ö Í Ö Ö Í Í ő Ö ö ő ő ú ö ü
Ű Ő É É Á É Ö Á É É Í É É ö ő Ö ő ö ü ó ő ű ő ű ű ő ú ó ü ő Ü ő ö ö ő ö ő ő ő ö ó ő ö ú ó ó ó ö ö ő ő ű ü ü ő ü ü ü ü ü ó ü ő ő ő ö ő ú ü ő ö ö ő ő ó ú ö ö ö ó ö ó Ü ő ő ö ő ó ó Ü ő ó ő ú ó ő ő ö ő
ő Ö ő í í ó ó ó ú ő ó ó ü ő ö ő ő ó ó ü ó í ő ö ö ö ó ő ó ö ö ő ó ó ó ó ö É ó ó ű ö ü ő ó ó ú ó í ó ő ó ó ő ú ó í í í ó í í ő ó ó ő ü É É Á Á É É ó ő ö ő ő ő ő ö ő ő ö ő ő ő ü ó í ö ó ó ő ú ő ó í ő ö ő
Í Í ú ú ü Í ű Á ú ü ü Á Ú Ó Á ü ü ü Í ü ú ú ú ú ú ü Í ú ü ü Á ú ű ü ü ú Í ü Á ű ü ü É Á ü ü ü Á ü Á Á ü ü Á Ö ü Ö ű Ú Í ú ú Ö Ö Ú ú ü Í Ö ű Ö Ü ú Ö ü Í ü Ü Ö ü É Ö ű Ü ú Á ü ű ű Í Í ű Í ú ú Ó Í É Í Á ü
ó Ö Ö ü Í Í ó ü í ó í í ü Í ü ü í ó í ú ó í ó í ó ó ü í Á Á í Ó É í Ó ó Ó í Í í í ó í ó Í ó ü ü Ö ü ó í Ó ű Ó ó ó ü í ó í í Ó ú ó ó ó ó ü í ü Í Í ú í Í Ó ó í ü üó ó ü ó í ó ú í ü í Ó Í í Í í ó ó Á ó ó
Á Á Ő É Íő á á ö Í á Í ó ó ó á á á á á ó ö ő á ő ő á á ú á ó á á ő á ó á á ó ö ö á Á ő ó á ő á ö ó á ú Í É á Í á á ó á É á á Í ö á á á ó Í ő á ó á á ú á ó á ó ó ó ú á ú á ű á ű á ó ű á á ő á á Í á ó á
ö Ü Á Á Á Á Á Á É ö ü Á Á Á ö Á Í É Á Á ö ü ő ú ő ü ö ü ő ö ü ö ü í Á í ö ö ü í Ö ú ö ö ü ő Ö Ü Ö í í ö ö ö í í ú ö ő ü ü É ő É ő Á Á Á É É ü ű ö ő ű ú ú Á Á Á É É ü í ü ö í í í í ü ö ö ő Ö Ö í ü ö í í
Á ö í Ö ó í ö ú ó ü ö ö í í ö ö Í ö ö ö ö í ö í ó ö í í É Á Ó í ú íí Ó É Ű ó ó ű ó ú É É ó í ü í ó ó í ű ó ö ó í ó ű í ó ö ó ú í í ü Á ú í ö í ó ú ö ó ó í í ó í í ü ö ú ű ú ü ó ó í í ü ö ú Í ó ó ó í ü
í ő ü í ú É ó ő ő ö í ó Í ú í ő ü í ú ü ő ó ó ő ő ő ő ó ö ö ü ö ö ó ö ó í ö ö í ő Ö Ö Ö ő ó ő ő ő ö ő Í ó ő ó Ó ő ó ö ö ú ú ö ö ú ö í ő Á Ö ő ő ó í ő ü í ú ü ő ő ő ő ő ó ö ú Ö ú ú í ö í ó ó Ö ö ő ö ó ú
ű ö ú É Í Á ü É ó ű ö ú ú ő ó ó ö Í ő ó ó ó ó ó ö ó ő őí ö í ö ő ö ő Á Á É őí ő ü őí ü Á ó Á í í ó Á ó ó í ó ó ő Á É ö Ú ő ü Ö ó ö ó ö ö í Á ö ő ő ó ó ó ó ö í í í ú ó í ö ö ő ő ő Ö ő í ö ó ó ö í ö ö ő
ö ü ü ü ü ö ö ú Ü É Á É ö ö ü ú ö ű ú ü ö ű ö ú Á ú ö ű Á Í ö ü ö ö ű ö ú ú ö ö
ö ü ú ö Á ü ö ö ö ö ö É ű ű ö ö ö ö ü ö Ó É Á Á Í Á Á ü ö ű ü ü ű ü ö ü ü ü ü ö ö ú Ü É Á É ö ö ü ú ö ű ú ü ö ű ö ú Á ú ö ű Á Í ö ü ö ö ű ö ú ú ö ö ö Á ű ű Á ö ö Á ö ü ü ü ü ü ö ü ö ö ö ö ö ü Í É Ü É Á
ő ő ű í ú ő ü ü ü ú ü ü ő ü ü ü ü Ó Ő Ö Ú Í Á Ű Ó É É Á É ü ü ő ü í ő ő í í í ő ő ű í ú ú í ü ú í Á Ö í ő ő ű í ú ű í ő ő ű í ú Ő Ó Ö Ú Í Á ÍŰ Ó É É Á É ű í í ő ő ő ő í ő ő ő ő í ő ő ő í í ü í Ö í í ú
Á ü ü Á ú ő Á ő ő ő ö ö ö ő ü ü ő ü ő ő ő ű ű ö ő ő ő ü ő ő ő ő Á ő ő Í ú ú ú ú Ö Á É Á Í ú ű Ö ú ú ú ő ü ő ő ü ő ü ü ő ü ő ü É É ű ü ő ő ő ő ü ő ü Í É É Á Ó É ú Ö Ó ú Ö ü ú Í ő ő ő ö ő ü ú ő ö ő ő ü ű
Á ú ó ú ó őí ö ó ő ő ö ű ú ő ó ű ú ö ö ő ő ö ó ü ö ü ü ó ö ő ö ő ő ü ö ö ü ő ó ö ö ó ő ö ó ó ö ö ö ő ő ö ó ő ő ö ó ő ó ő ő ú ő ó ú ó ő ő ó ö ű ö ó ő ő ö ö ó ő ü ö ő ő ó ó ü ó ö ü ö ö ú ő ő Á ő ő ő ő ő
ő ú ö ú ű ő Á ö ő Á ö ű ö ő Á ö Á Á ú ö ő ő ő ú ű ö ú ű ő Á ö ö ű ű ő ö Á ö ő ő ö Á ö ű ö ő ő ő ö ő ö ő ű ú ö ő ö Á ö Á Á ö ű ö ö ű ö ő ő ű ő ö ő ő ö ö ű ö ö ú ö ú ö ö ö ű ö Á ő Ü ö ű ö ő ő ö ö ö ö ő ú
É Ó É É É Ó É Ú Á Á É É ó É Á Á ó É Á Á É ú É Á Á ó ő ü ő ü ő ó ó óú ö ó ó ó í ő ő ő í í ő ú ő ű ö ü ö ú ü ő ö ő ü ó ő ő í ö ő í ú ü ő ö í ő ő ü ő ó ú ó ő ö ú ű ö ő ó ú ü ó ó ü ó ő ó ő ő ő óó í ő ú ó ő
Ó Ú ü ü ó í ó í ó ó Ó É Ü Ö ü ü Ö ü ó í ó ü Ö ü ü Á ó ó Á ó ó Ö Ö ó í ü í ü Ö ű ű ü Ö ó ó í Ó ó ó Ö Ó Ö Ó ó ú í ü Ö í ó í í ó ü Ö Ö í Ó Ó Ó ó í Ö í ó í ü ó ó ó Ö ó í ű ó í ó ű ú ü ó Ó í í ó ó í ú ü ű ű
ő ű ő ö é ö é é ő ü é é ö ü ó Ó Ö é ü é ö é Ö é ő ü é ű ő é é ö ó é Á é ő é é ő í ő ö ö ö ű ö é ő ő ő é ü é é í ő é ő ú é ő ó ó é í é ő ü é ü ó ü é ő ü é ő ü ö ő ü ü í é ü ő ő ö é Á é ő é é ő ü ő ő é é
ő ü ö í é é é é ő ő ő í ő ő ő ó é é é é ü ö é é ő é í ő ó ó é ü ö ő é é é í é ö é ű ö é éé ő ü é éé ő é ó í í é é í ú é é ö í é é é é é é ú é é é ú é í ó ű ö ő ö ó ü ő ó ö é é é é é éü ö ű é é ü ő ó é
í í í ö í ő ö ö ő ö ö í ű ő ö í í Ö í í í ő í í ö í í í ú Ö Á í í í í í Ö í í ö í í ő í í ö ű ö í ö í í ö í í í í ö ü í Ö É É ö í Ö ő Ö í í ő ü ő Ö ő Ö ő ö Á Á Á Á É É É Á Ö ő Ö ú ö í ú ű ú í Ö ü ú Ö ő
Á Á É ö ó ö ü ó ú ű ö ú ó ü ö ü ú ú ö ö ű Ü ö ö ű í ó ű í í Ö í ű ű í ű ű í Í í ó ű Ű ű í Ö Ö Á Á Ű ú ö Ő ű ü í Ö í Ő ű ű Ú ó Ö ű í ö ű í ü ö ü ö É ö ö ű ü í Ú í í ö Ő ó ó Ö ó í Í ö ö ó Ö ű ó Í í í ö ö
Ö É É É É Á ü é ü ö ó é é ú é ő ú ö ö é ú é ő é í é é ó ü ü ó é ő í ó ó ű é é é é ő é é é ó ő ö ő ö ó ú ó é é ű í é ó ó é é é é é é é ő ó é é ő é ó é é öü ő é é é é ó é ő é ö é é í é ó ő ó é é é ü ó ú
Á Á ü ö Ő é ü ö é é é ü ö ö ö ó ü ü ü é ü ö ö é Á ö ö ö é é é é é í é í ó é ó é ó ó ö ü ö í é ü ü é ö ü í ö é é ü é ó é ö é é ü é é ü é ü ü ü é ö ü é é ü ö ö ó ö ó í üí ö é é Á ú ö é é ü ú ó ö ó ö í í
ő ő ő ő ő ő ő ő ő ú ü ő ő ő ő ő ő ő ő ő ő ő ü ő ő ő ő ü Ó ő ő Í ő ő ű ő ő ő ő ő ő ő ú ő ű ü ú Á ő ü Ö ü ő ő ő ü ő ü ú ü ú ő ü ű ő Á ő Ó ú ü ő ő ő Ö ő ü ő ő ü ő ü ő ü ő ő ő Ö ő ő ő ő ő ő ő ő ú ő ő ő ő ő
Á Ö Ö Ö Á Í Ó ö Ö ü ö Ö ü ö Ö ü ö ü ö Ö ü ö üé ö Ö ü Ö ü ö ö ö ö í ö ö ö Ö Ü í Ó ö Ö ü ö Ö ü ö Ö ü ö Ö ü Ó ö Ö ü í Ö ü ö Ö ü ö Ö ü ű í ö ö ö Ó ö ö ö ö ű ö ö ü ö í ö ű ö ö ü ű ö ö ö ö Ó ü ö ö ü ö ö ö ű
Ü Ü ó ó É í í É ó í ó ü ú ó ó í ú í ó ó í í ó ű í ó ú ü í ú ó í ü ó ó í í ü ó í ü ű ú Ö í ü ű ó í ú ű ó í Í ü ó Í ü ó ú ü ú í ü í ű ó í ü ü ü ü ó í Í ű ű í ü Í ű ó í ó ó ü ó ü ó ű ü í ű ó ü ó ó í í ü í
ö ó ü ö ó ü í ó ó É ó ö ö ó ó ó ö ö ü É ü í ü ó í ö í ó ü ú ü ú Á Ó í ó í ö ö ó ó ó í ö ö í ó ó ó í ü ó É ó ó ó í É ú ü ö ű ó ó í ó ú Ó ú ó ó ö ö ú í ú ű ö í ó ű ü ü í ü ü í ó ü í ó í Á ó ó ú ó í ó ö ö
ü Ö Ü Ü ü ö Á Ü ö Ü Ü ö ö ö ű Ü ü Ü ö ö ú ü Ó ö ü ú Ü ö ü ü ö ö ö ö ü
ö Ü ü ö Á ö ö ö ö ö ö ű ö ú ö Ö ú ö ű ű ö Á ö ú ü Ö Ü Ü ü ö Á Ü ö Ü Ü ö ö ö ű Ü ü Ü ö ö ú ü Ó ö ü ú Ü ö ü ü ö ö ö ö ü ö ö ü ö Ö ö ö ö Ö ü ö ö ű ö ö ö ö Ö ö ö ö Ü Ö ö ö ö ö ö ö ö Ü ö Ü ű ö ú ö ú ö ö Ü ü
É É É ú ú í ü ú Ó ú í Á Ö É Ő É í í í ú Á Í í ü ö ú ö ö í ö ü Áö í ö ö í ö í í ü í É Ü Ú É ú Í É É É Í í Á É í í í ü ü Í Ó í í í ú ÍÁ Í í í í í É í ö í ö Ü í Í í íí Í Í Á ú É É Á í É É í í í í Í É ö Í
Á Á Ő Í É É ó É ü ö í ő ő ő ű ő ó ő á ü á á á ó á á ő É ó ó ü á á á ó ó í á Á ó ű ő ó ü ö ó ö ö ő ö ó ú á á öó ő ó öí ő á í á ő á ö ö ó ö ő ű ö á ú ö ó ó ó á ü ö ö ü ó ö ó í ö ü á í á á í Í ü í íí ö í
ű í ö ű ö ű í ö í í ö ó ó ü ó ó ö ó ö ó ó ó ó ó Á ó ó ö ö ö ö ú ö ö ü ú í ö ü í ó í ű í íö ö ö ö ü ó ű ö ó ú ó ö ó ű ű ó ó ö ö ö ü ü ó ó ö ú É ö ö ö ö í ö ó ó ö ú í ö í ó ö ö ó í ó ü ü ü í ó í ö ö ó ü
ö í ő ő ő ö ö ö ö ö ő ő í ű ő ő ő ő ő í ű ő ő ő ű í ű ó ő ő ó ú ő ő ó ó í ó ö ö ö ő ő ő ő ú ú ó ö ö ő ő ű ö ö ú ó ó ó ö ú ő ó ö ő ő ö ő í ö ö í ő ö ő ö ő ö ú ő í ő ő ö ú ű ő ő ő ő í ö ö í í ú í ö ó ő ö
ö ó ö ó ő ö ú ő í ó É Ü ü ó ó í ö ö ó Á ő ö ó ő í ü ú ö ö í ó ó í ö ó ó Ő Ű í ö ó ü ü ó ő ó ő ő ó í ó ó ó ó ú ó ö ó ö ö ö ó ü ó ü íő ó ó ó í ó ö ö ó ö í ő ű ú ö ö ó ü ú ó ő ó ó í ö ő ő í í ö ö í ó ő ó
ú Í Ú É Á É É ú ú ü ü Í ÍÍ Á Í Í ú É Í ú ú Í Í ű ú ú ú ú ú ú ü ú Í ú Ö ü ú Í Í ü Í Í É ű ú Í Í Á ú Á Í ú ü Í ú Í ü Í Í ü Í ú Í Í Í Í ú Í Ú Í ü Í ü Í ú Ó Í ü Í É ú É ú Í ü Í ú ú ú ú Í ü ú Í ü ü É Í Í ú
Á Á Ó É ö á ű ö á á á á Í Í á ú á ú ö ö á ú á á á öí á á á á á ö á á á á á á á á á á ö á á á á ö á á Í á á á á Í áí á á á á ö á á á á á áí á á á á á ü á á ü á Í ú á á á á á á ú á ü ö É á á ü á á á ö á
Á Ö É É É É Í Ü Ő Ü Ő É ó ő ó ó ű í ó ő í í ó ö ö ö ú ú ü í ü ü ő ő ü ú Á ő ú ú í ó Ü ö ő í ő ú ö ó ú ö Ö í í ó í í ő í ü í Á Ö Ö í ü ü ő Ü ő ú ő ú Ő ü ő ú Ú ő í ő ó ű í ő ó ő ú ö ő ü Ü ő ú ő ő ő ó ö Ő
ú ú í í í í í ó ű í Ö Ú ó ő ő Ö í ó Ó ü Ó Ö í ó Ö íí í ó ó óó ó ó Ó ú ú ú í í ó í ő ó ó ú ú ú ú ó ó ó ó ú ú ő ó í ó ó Ü ú í ü í ü ű í Ü ú í ű í Ú í í í ú í ü Í ű í ü í í ü ú ü í í Í ó ó ó ú Í í ó ú í í
É Ő É ö ó ó Ó Ö Ó ő ő ő ő ó ó ő ő ó ü ő ó ó ü ö ö Ó ó í í ú ó í ú ó í ü í ő ó ő ő í ö ü í Ó ó í ú ó í ú ó í ü ó ő ö ő ú ö ű ü ő ő í ó í ó í ő ó ő íü ö í ő ő ű ő ú ö ő ö ó ö ó ó ö ö ő ó ó ö ő ő ü ó ö ű
í ú ő ö ö í ö ö ö ó ó ú Ó ó í ó ó ú ó ü í í ö í ú ú í ó í ő ú ö ó í í ó ö ő ó í ó í ó í ó ó ú ü ő ó ó í í ő í ú í ó ő ö ö ő ó ó ö Á ö ó ó ű ó ó ó ó í ö ó ö ú ó ó ó ó ü ö ö ű ú ö Ó ü ü í Á ó í ö ő ő í É
É É Á Í ü ó ó ö ö ó ó ó ű ö ü í ü ü ü ó ó ó ö ó ó Í ö ó Í Á Á É Á í Í ö ó ó ü ó í ö ö ü ö ü ö í í Í í ü í í ó ó í ö í ö ö ó í ö ö í ó ö ö í ú ö ü ö ó ü ó É í ö ü ö í ó ó ö í ó ö ó ó ó ö ü ö ó ó í ö Í ö
Í É Á Á É É Á Ó É ú ü ö ű ű ö ű ö Í É É É Á Ő É ú ö ü ú Í Á ü ö ö ö ű ö ú ú ü ö ö ö ü ú ú Ü ö ű ú ö ö ű ü ú ö ö ű ü ö ű ü ö ű ü ö ö ű ö ö ű ö ű ö ö ű ö ű ö ű ö ű ö Á Ú ü ü ú ű ö ö ö ö ö Á ú ú Ü Á É ö ü
É Á í Á Á É Í É É É É Á í ó ö ö ü ú íű ö ö ö ő ö ö ö ö ű ó ő ó ö ö ú í ó ö ő ó ő ó ó ó Á ó í ő í í í ö ü ó ö ő ő ó ó ű öó ó ö í ó ö ö ú ú í ü ó ó ö ö ö ó ö ó ó ó í í ó ó ö ó ő ö í ű ó ü í ö ü ö íí ö ü
ö ö ö ö ü ő ű ó ö ö ű ó ú ó ű ó ú ó ó ü ó ö ó ó ű ö ó ű ö ö ü ü ó ó ü ü ó ő ó ü ó ü ó ó ó ó ő ő ü ő ü ű ó ó ü ó ö ó ó ű ű ő ű ö ö ü ű ő ü ő ű ő ú ü ö ö ó ó ü ü ó ü ó ű ú ó ú ó ö ű ő ü ö ó ó ó ő ó ö ó ő
ö Ö ü ő í Ü ö Á Ü Ü ő ő ő ő ü ű í ő ű Ó í ú ü í í ő í í ű ő ú í ö ő Ü ö ö í ú ö ő í ő í í ő Ü ú ő í ő í ü ő ü ő ö ö ö ő ő ú ü ü ő ü ü í ú í ő ő ü ő í ü ö ö ű ü ű ü ő í ü ú ő ö ü ü ő ő ő ö ő í í ő ő ú ő
Á Á Á Ú ű í í ÁÁ É í Í í Ö Ö É Ü Ó Ó í ű Á É í í É É É É É É É É Ő É É É É Ó í É Á ú ú ú ú ü ű í ü ű É ü í í ú í ú Á Í Á Á Á Í ű í Á Á Á í Á Á Ö Á í ü ű í í ü í í Ö ü í Á Á Á ü ű í í í í Í űí í Á Á Á ű
ő ö ő Ö ő ü ó ő ő ő ú ó ő ó ó ü ő ő í É ö ó í ó ó ú í í í ő ó í ö í ü ö ő ö ü ó ö ü ó Á ó ö í ó ó ú ó ó í ó ö ó ü í ő ú í ő ö í ő Á Á ő ő ő í í ő í ő í ó í ó ú ő ő ó ö ő ó í ő ö ő ő ü ó ö í ü ó ö í ö ő
ő ő ó ő ó ó ő ő ó ú ó ú ó ő ő ő ó ő ő ő ő ó Á ő Í ó ü ő ó ő ű ó ó ő ő ő ú ő ő ő ü ő ü ó ő ő ü ő ő ő ü ó ó ő ő ó ő ő ü ó ó ü ő ü ő ü ő ő ő ü ő ó ő ő ő ő ő ő ő ő ő ő ő ő Í ó ó ő ó ő ü ő ú ü ő ő ó ő ú ő
Ó Á Ö É Ö Á É Ü É üü ő ő ö Í ó ü ő ő ő ó ü ö ő É ó ó ő ő É ÍÍ ó ó ő ó ó Í ő ó ő ő ö ó É ó ó ő Íő Ő Ö ö ö óí ő Í ó ó É ó ö ö Í ő Íó ó Á ő ö ö ö Í ő Íű ü ő ő ő ö ő ö ö É ü ú Í Í ó ü ö ő ö ő Í ü ü ó ó ó ü
ö ö Ö Ü ó í ö Ö ó ó ó ó í í ö ö ö í Ü Ü ö ö í í ó ö í ó ó ó ú ű ó ó ó ó ó ó ó ó ö ö í ó ó í ó ö ű ö ö ö í ú ú ó ó Ö ö ú ű ö í ó ó í í ú ö ö í ú ű ó ó ó ó ó ó ö ó í ú ű í í í ó ó ó ó í ó ó í ú ö ű í ö ó
Ú ó ó É ó ó Ü ű Ü Ö Ö ő ő Ú ó Ü ó ő ű ő Ú ó ő Í ó Í ő ő ő ö ó ú ö ő ú ó ő ő Ü ö ö Ú ó Ú ó ó Ü ő ő ő Í ú ó ő ő ó ő ó Ö ő ó Ü Ü ű ó Ú ú ú Ü ő ő ő ú ó ú ó Ü Í ó Ü ó Ú ő Ö ö ö ö ű Ü ű ó ő Ú ó ö ó ő ó ú ú ő
Ő Ö ü ö ö ü ó ü ü ö Ö ó ó ó í ü ö ö ö ü í í ü ü í ö ö í í Ó ö Ó Ó Ő ü ű ü ó ó ű ö ú ó ó ó ö ó ó ö ó í í ö ú ö í ó ü ü ö í í ü ü ü ó í ü ú ö ó ö í ü í ú ü ó ó ű ö ú ó ó ó ö ó ó ö ó í í í Ü í í Ő í ü ö í
ő ö Ö ő í í ő ó ő í ó ő ő Ö Ö ő ö í í ö ö í ő ő í í í í ő Ü í ö ö í ű ó ö Í í ö ó í Ü Ü É í ő ö í ő Ö Ö ő í í í Á ő ő í ő ő ö ö ö ö ó ö Ö í í ó ő Ü í ó ó ő ó ő ó ó í ó ö ó Ó í í í Ö í ő ö ö ö ó í ő ő í
ű Ó ü ü Ó ű ü Ö ű ű ü ü É ü ü ű Ö Í Ő Í ü Ö ű Í ű Ú Ú É É É Ú ü ü É É Á ü ü ű ű É ü Ú ü Í ü ű ü ü ü ü ü ü É Í ü Ó Ő Á ű ü ü Í ü ü ü ü Í É ü Á Í É Í ű Í Í ü ü Ö ü ü ü ü Á ü Í ü ü ü ü ü ü ü ü Í ü ü ü ü
Á Ö É Ó Á É Ó Ü É ü ö Í ö ö Í ü ö ö ú ü ú Í ö ö ú Í ű ö ú ü ö ö Ö ü ö ö ö ú ö ú ö ö ö ö ö ü ú ü ö ö ö Í ö Í ö ú Í Í ö ö ú ö ú ü ö ö Í ü Í Í ü ö ü É ú Ú Í É Í ö Ö ü ö ü Í ü ú É Í ö ü ö ö ö ö ü ú Í ö Í Ö
ö ű ö ú ö ú ü ü ü ü ü Í Í Ü ö ü Ü ü ö ö ű ú ű É Ö Á Í ö ö Í ü ö ö ö ö ö Í Ó Ó Á ö ö Í Í ö ö Ú Úö ö úö Á ö ö ű ö ú Íü ű Í ü ű Í ü ú ű ű É ö Ü ű ö ö ű ö ú Íü ű Í ü Í ö ú Í ö ö ö ö ö ú ö ö ö ö ö Í ö ű ö ú
ó ú ó é é ü ü é é é ó ü ö ó ó ó ó ó ö ö í í ó é ü é Ü é ő ü ó í ó é ő ü ö é é ö é é é é ö é é ó ö é é ö ö ö é é ő é é ö é ö é í é ö í é ó í é é í ö é ó ü é ö é ö é é é ö ö é é é ó ü ö é ő ö é ó é ö ú é
Á Ö É Á É Ő Ü É í ü ö í í í ö Í ö í ü ö í í ú í ö í ö ö ú ü í Í ü í ü í ü í í í í ö ú Í í ö ö ö ü ö í ü Í ú ü í í ú ö ö Í É ü ú í í ö í Í í ú í ÁÍ Í í Í Í í ö Í É í í Í Í Í í Ó ü í ö ö É ö ü ö ö ö í ü
Ú É Ú í ö ö ö ü ű ú ű ű í ű ü ö ö ő ű ú í ö ö Ü ö ű Ü ú í ő ö ö ű ü ö ő ú ö ü ö ö Ü ö ö ű ű ő ű ü í ú ű í ő í ő ő í í ő ö ö ő ő ő ö ö í ű ő ö ő í ő Ü í ű ő ő ő ő ő ő ü ű ű ő ü ö ö ő í ű ü í ű í ű í ő í
ó ü Ó Ö ü ő ű ó ó ó ő ő í ő ó í ü ő ő ő ő ő ő í ó ű ő ő ó ő ó í ő ó ó ü ő ő ű ő ő ó ó ó ü Á ó ő Á Ó ü ő Á Ú ü ő ú ő í ű í ó Ú ő í í Ö Ü ő ű Ü Ő í Ó ű ő ő ő ó í ó ő Ü ó ő ő ő Ő ő í ó ű ő í ó ő ó ú ű ü Ő
í ú í í Í ű í í ű ö Í í ő ú ű ö ö í ű ö ö ű ö í ö ű ö ű ö ö ö ö ő ö ő ő ű ö ő ö ő ő ő Á ű ö ű ö ö í í ő ö ű ö ő ü ő ű ö ű ö őí ő ő ü ö ő ű ö ő ö ö ü ő ü í ú ű í ú ű í ő í Á ú ű ű ö í í í ő ú ű ö ü Ó í
ö ő ő ö ú ü é é í í Ü é ó ü é ó ü é é ö íö ö éí é ú ű í í é ö í ó ü é é ö ö ó ö í ó ü é é í é é ó í í ü ő Í í ő é é É ó é í é ó ő í é é ó é ő ő é é ü ö ő é ő é ü Íó é é é Í ó ü é é é é é ó é ü í é ú ó
É Ö É Ö Á Ü Ü ö ü ö Ö ü ó Ö ö í ü ü ü í ó ó ó Á ö ö Ö í ü ü ü í ü ü ö ü ü ó í í ó ö í í ü í ö Í ó Ó ü ó ó ó í ö ó ö ó ó í ó ü ó Ó ö Á ö ü ó í ö ó ó í í ö í ó ö ö í ö ö ü ü í ó ö ó í ú í ö ó ö ö ű ú í ü
í íű ú ü Á Ö É Ú É É Ö í í í í ü ű ű Ó ü ü ö ö Á ö ö ű í í í ű ö ö ö ö í ö ű ü ö í ö í ö ü ö Á ö ú Á ú ú í í í í í ü í ű ü ö ö ú ü ö í ö ö ü í ü í í ö ü ü Ú íí í ü í í í í ü íí í í ú ö í í ü í ú ú í í
ö é ü Ö é ü é ú é ó ü é é Ü é é ü í é é é Ó í é É ó ű é é é é ö ö é í ó Íö é é ü é é é ü é ü é ó ö ű é ú ó Í é é Í ú ú é é ó é í é é Í ó ó ó é ó ö é ű ö é é Í ó é Á Á ö ű é ú ó é é ö ú í ü ö ű é ö é Í
ú ű ű ü ú Ó ú ü É ú ű ú ú ü ú ű Á ü ú ü ü ű ú ü ü ü ú ü ü ú Ú ü ű ú ü ű ü É ú ú ú ü ú ú Ö ú ü ü ü ü ü ü Á ú ú ú ú ü ü ű ü ú ú ü ü ü ü Ö ü ú ü Ö ü ü ű ű ü ü ü ű ü ÍÓ ú ü ü ü ü ú ü ú ú Á É ú ü ü ű ü ú Á
ü ö í ő ü ü ü ő ő ő ű ő ö ü ő ü ü ö ű ő ö ő ő ő ő ü í ö ü ő ő ő ö í ú ő ü ő ü ő ö í ő ö ő ű ő ü ú ő ü ü ő ő ö ő ü ő ú ü ü ő ő ö í ö ü ő ő ö í ö ö ö ő ö ő ő ü ö ő í ő ő ő ő ö ö ő ő ő ö ö ő í ő ű ü ö ö ő